Πολιορκία του Γουέικο
Συμπλοκή μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και θρησκευτικής σέχτας στο Τέξας, το 1993 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η πολιορκία του Γουέικο επίσης γνωστή ως σφαγή του Γουέικο, [3][4][5] είναι η πολιορκία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ και αξιωματούχους επιβολής του νόμου της πολιτείας του Τέξας μιας θρησκευτικής σέχτας γνωστή ως Κλάδος Δαβιδιανών (Branch Davidians) μεταξύ 28 Φεβρουαρίου και 19 Απριλίου 1993. [6] Ο Κλάδος Δαβιδιανών, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Κορές, είχε την έδρα τους στο ράντσο ονόματι Κέντρο του Όρους Κάρμελ στην κομητεία ΜακΛίναν που δεν έχει ενσωματωθεί στο Τέξας[7], 21 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Γουέικο. Υποπτευόμενοι ότι η ομάδα παράνομα αποθήκευε όπλα, το Γραφείο Αλκοόλ, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων (ATF) έλαβε ένταλμα έρευνας για το συγκρότημα και εντάλματα σύλληψης για τον Κορές και πολλά από τα μέλη της σέχτας.
Πολιορκία του Γουέικο | |||
---|---|---|---|
Το Κέντρο του Όρους Κάρμελ τυλίχθηκε στις φλόγες στις 19 Απριλίου 1993 | |||
Ημερομηνία | 28 Φεβρουαρίου – 19 Απριλίου 1993 (51 ημέρες) | ||
Τόπος | Κέντρο του Όρους Κάρμελ, Κομητεία ΜακΛίναν, Τέξας, ΗΠΑ. | ||
Συντεταγμένες | 31°35′45″N 96°59′17″W | ||
Αίτια | Υποψία παρανομιών με όπλα[1] | ||
Στόχοι |
| ||
Αποτέλεσμα | Πυρκαγιά καταστρέφει το συγκρότημα με 86 νεκρούς συνολικά | ||
Εμπλεκόμενες πλευρές | |||
| |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Σχετικά πολυμέσα | |||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το ATF είχε σχεδιάσει μια ξαφνική επιδρομή στο ράντσο το φως της ημέρας για να εκτελέσει τα εντάλματα. Οποιοδήποτε πλεονέκτημα έκπληξης χάθηκε όταν ένας τοπικός ρεπόρτερ που είχε ενημερωθεί για την επιδρομή ζήτησε οδηγίες από έναν μεταφορέα της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, ο οποίος κατά σύμπτωση ήταν ο κουνιάδος του Κορές. Έτσι, τα μέλη της θρησκευτικής σέχτας ήταν πλήρως οπλισμένα και προετοιμασμένα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει μια έντονη συμπλοκή με πυροβολισμούς, με αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων πρακτόρων του ATF και έξι του Κλάδου Δαβιδιανών. Μετά την είσοδο του ATF στο συγκρότημα και την αποτυχία εκτέλεσης του εντάλματος έρευνας, ξεκίνησε πολιορκία από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), κατά την οποία οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών προσπάθησαν να καταλήξουν σε συμβιβασμό.
Έπειτα από 51 ημέρες, στις 19 Απριλίου 1993, το FBI εξαπέλυσε επίθεση με δακρυγόνα σε μια προσπάθεια να αναγκάσει τα μέλη της σέχτας να φύγουν από τα κτίρια του συγκροτήματος. Λίγο αργότερα, το Κέντρο του Όρους Κάρμελ τυλίχτηκε στις φλόγες. Η πυρκαγιά και η αντίδραση στην τελική επίθεση εντός της σέχτας οδήγησαν στο θάνατο 76 μελών, συμπεριλαμβανομένων 25 παιδιών και του Ντέιβιντ Κορές.[8] Συνολικά, η πολιορκία των 51 ημερών είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων ομοσπονδιακών πρακτόρων και 82 μελών του Κλάδου Δαβιδιανών, 28 από τους οποίους ήταν παιδιά. Τα γεγονότα της πολιορκίας και της επίθεσης, ιδιαίτερα η προέλευση της πυρκαγιάς, αμφισβητούνται από διάφορες πηγές. Οι εκθέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης από τον Οκτώβριο του 1993 και τον Ιούλιο του 2000 καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι παρόλο που χρησιμοποιήθηκαν εμπρηστικά δακρυγόνα από το FBI, ο Κλάδος Δαβιδιανών είχαν ξεκινήσει την πυρκαγιά, επικαλούμενες στοιχεία από ηχογραφήσεις παρακολούθησης πολύ συγκεκριμένων συζητήσεων μεταξύ του Κορές και άλλων μελών σχετικά με την έκχυση περισσότερου καυσίμου σε σωρούς σανού καθώς ξεκίνησαν οι πυρκαγιές και από εναέρια πλάνα που δείχνουν τουλάχιστον τρία ταυτόχρονα σημεία ανάφλεξης σε διαφορετικές τοποθεσίες στο κτιριακό συγκρότημα.[9][10][11] Το FBI υποστηρίζει ότι κανένας από τους πράκτορές του δεν έριξε πραγματικά πυρά την ημέρα της πυρκαγιάς.[10] Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι όντως έπεσαν σφαίρες από τις αρχές επιβολής του νόμου και προτείνουν ότι ο συνδυασμός πυροβολισμών και εύφλεκτων δακρυγόνων ήταν η πραγματική αιτία της πυρκαγιάς.[12][13][14]
Η πολιορκία του Ρούμπι Ριτζ και αυτή του Γουέικο αναφέρθηκαν από τον Τίμοθι ΜακΒέι ως κύριοι λόγοι για το σχέδιο του ίδιου και του Τέρι Νίκολς να εκτελέσουν τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα Σίτι ακριβώς δύο χρόνια αργότερα, στις 19 Απριλίου 1995, καθώς και το σύγχρονο αμερικανικό κίνημα πολιτοφυλακής και αύξηση της αντίθεσης στη νομοθετική ρύθμιση των πυροβόλων όπλων.[15][16]