Κράτη μέλη του ΝΑΤΟ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) είναι μια διεθνής στρατιωτική συμμαχία που αποτελείται από 32 χώρες από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Ιδρύθηκε με την υπογραφή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στις 4 Απριλίου 1949. Το άρθρο 5 του συμφώνου ορίζει ότι εάν συμβεί ένοπλη επίθεση εναντίον μιας από τις χώρες, τότε θα θεωρηθεί ως επίθεση σε όλες τις χώρες και οι άλλες χώρες θα βοηθήσουν τη χώρα που δέχτηκε επίθεση, με ένοπλες δυνάμεις μόνο εάν κριθεί απαραίτητο.[1] Το άρθρο 6 της συνθήκης περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5 στα νησιά βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, το σύνολο της Τουρκίας και τη Γαλλική Αλγερία. Ως εκ τούτου, μια επίθεση στη Χαβάη, το Πουέρτο Ρίκο, τη Γαλλική Γουιάνα, τη Θέουτα ή τη Μελίγια, μεταξύ άλλων περιοχών, δεν θα πυροδοτούσε υποστήριξη βάσει άρθρου 5.
Από τις 32 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, οι 30 βρίσκονται στην Ευρώπη και οι άλλες δύο στη Βόρεια Αμερική. Μεταξύ 1994 και 1997, δημιουργήθηκαν ευρύτερες επιτροπές για την περιφερειακή συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και των γειτονικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Σύμπραξης για την Ειρήνη, της πρωτοβουλίας του Μεσογειακού Διαλόγου και του Συμβουλίου Ευρωατλαντικής Εταιρικής Σχέσης .
Όλα τα μέλη έχουν στρατούς, εκτός από την Ισλανδία, η οποία δεν έχει τυπικό στρατό (αλλά μόνο ακτοφυλακή και μια μικρή μονάδα πολιτικών ειδικών για τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ). Τρία από τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι κράτη που έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα : η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το ΝΑΤΟ έχει 12 αρχικά ιδρυτικές χώρες. Τρεις ακόμη χώρες προσχώρησαν μεταξύ 1952 και 1955 και μια τέταρτη χώρα έγινε το 1982. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στο ΝΑΤΟ προσθέθηκαν 16 ακόμη χώρες από το 1999 έως το 2024.
Το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει επί του παρόντος τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Γεωργία και την Ουκρανία ως επίδοξες χώρες ως μέρος της πολιτικής τους για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ.[2]