Ισπανοεβραϊκή γλώσσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισπανοεβραϊκή γλώσσα, γνωστή επίσης ως Λαντίνο ή Λαδίνο (λαντίνο: djudeo-espanyol, εβραϊκά: גודיאו-איספאנייול), είναι ποικιλία της ισπανικής (καστιλιάνικης), η οποία ομιλείται επί πολλούς αιώνες από τους Σεφαραδίτες, τους Εβραίους που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία το 1492. Όπως συνέβη και με τη γλώσσα Γίντις (γερμανοεβραϊκή), η ισπανοεβραϊκή γλώσσα έχει υποστεί την έντονη επίδραση της Εβραϊκής και γράφεται με χαρακτήρες του λατινικού αλφαβήτου στα περισσότερα μέρη, ενώ στο Ισραήλ προτιμάται το εβραϊκό αλφάβητο.
Γρήγορες Πληροφορίες Ισπανοεβραϊκή, Μητρική σε ...
Ισπανοεβραϊκή | |
---|---|
Lingua djudeo-espanyola, גﬞודיאו־איספאנייול, לאדינו, Ladino και Djudeo-espanyol | |
τζ̲ουδέο-εσπανιόλ / εσπανιόλ / τζ̲ουδέο | |
Οι χαρακτήρες Ρασί, χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για τη γραφή της γλώσσας | |
Μητρική σε | Ισραήλ, Τουρκία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ελλάδα, Βραζιλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Μαρόκο, Βουλγαρία, Ιταλία και άλλες |
Φυσικοί ομιλητές | άγνωστο (112.130 το 1985)[1] |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές
|
Σύστημα γραφής | λατινική γραφή, Hebrew script based alphabet και κυριλλικό αλφάβητο |
Κατάσταση | |
Ρυθμιστής | Autoridad Nasionala del Ladino στο Ισραήλ |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | lad |
ISO 639-3 | lad |
Κλείσιμο