Δουκάτο του Λουξεμβούργου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Δουκάτο του Λουξεμβούργου (γερμανικά και ολλανδικά: Luxemburg, γαλλικά: Luxembourg, , λουξεμβουργιανά: Lëtzenbuerg ) ήταν κράτος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η προγονική πατρίδα του ευγενούς Οίκου του Λουξεμβούργου. Ο Οίκος του Λουξεμβούργου, τώρα δούκας του Λίμπουργκ, έγινε μια από τις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις τον 14ο αι., ανταγωνιζόμενος τον Οίκο των Αψβούργων για την υπεροχή στην Κεντρική Ευρώπη. Έγιναν οι κληρονόμοι της δυναστείας των Πρεμυσλιδών στο βασίλειο της Βοημίας, διαδεχόμενοι το βασίλειο της Ουγγαρίας και συνεισφέροντας τέσσερις αυτοκράτορες της Γερμανίας, έως ότου η δική τους σειρά αρρένων κληρονόμων έληξε και ο Οίκος των Αψβούργων πήρε τις κτήσεις των δύο Οίκων, όπως αρχικά συμφωνήθηκε στη Συνθήκη του Μπρυνν το 1364.
Το 1443 το δουκάτο πέρασε στον δούκα Φίλιππο Γ΄ τον Καλό της Βουργουνδίας του Γαλλικού Οίκου των Βαλουά και, το 1477, με τον γάμο της εγγονής του Μαρίας με τον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό Α΄ της Αυστρίας του Οίκου των Αψβούργων. Οι Δεκαεπτά Επαρχίες της πρώην Βουργουνδικής Ολλανδίας σχηματίστηκαν σε μια αναπόσπαστη ένωση από τον αυτοκράτορα της Γερμανίας Κάρολο Ε΄ με την Πραγματική Κύρωση του 1549. Το 1795, οι Γάλλοι επαναστάτες τερμάτισαν αυτή την κατάσταση.