Γενική εξέταση αίματος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η γενική εξέταση αίματος (αγγλ. complete/full blood count) είναι ένα σύνολο ιατρικών εργαστηριακών εξετάσεων που παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τα κύτταρα στο αίμα ενός ατόμου. Η εξέταση αυτή υποδεικνύει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων, τη συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης και τον αιματοκρίτη. Υποδεικνύει επίσης τον μέσο όγκο των ερυθρών αιμοσφαιρίων (MCV), που είναι το μέσο μέγεθος και η περιεκτικότητα σε αιμοσφαιρίνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Επίσης μπορεί να συμπεριληφθεί η διαφορική μέτρηση των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκυτταρικός τύπος), όπως επίσης μετρήσεις χημικών ουσιών και άλλων ουσιών μέσα στο αίμα.[1]
Γενική εξέταση αίματος | |
---|---|
Απεικόνιση της γενικής εξέτασης αίματος και των διαφορικών μετρήσεων. | |
Ειδικότητα | Αιματολογία |
Ταξινόμηση | |
MedlinePlus | 003642 |
MeSH | D001772 |
Η εξέταση αυτή πραγματοποιείται συχνά ως μέρος μιας ιατρικής αξιολόγησης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της υγείας ή τη διάγνωση ασθενειών. Χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό ενός ευρέος φάσματος διαταραχών, όπως η αναιμία, η λοίμωξη και η λευχαιμία.[2] Τα αποτελέσματα ερμηνεύονται συγκρίνοντάς τα με εύρη αναφοράς, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με το φύλο και την ηλικία. Καταστάσεις όπως η αναιμία και η θρομβοπενία καθορίζονται από μη φυσιολογικά αποτελέσματα εξετάσεων. Οι δείκτες ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την αιτία της αναιμίας ενός ατόμου, όπως έλλειψη σιδήρου και ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, και τα αποτελέσματα σχετικά με τον τύπο των λευκών αιμοσφαιρίων μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση ιογενών, βακτηριακών και παρασιτικών λοιμώξεων και διαταραχών του αίματος, όπως η λευχαιμία. Στην περίπτωση που υπάρχουν αποτελέσματα που βρίσκονται εκτός του εύρους αναφοράς δεν απαιτούν όλες την ιατρική παρέμβαση.[1][3]
Η εξέταση εκτελείται χρησιμοποιώντας βασικό εργαστηριακό εξοπλισμό ή έναν αυτόματο αιματολογικό αναλυτή, ο οποίος μετρά τα κύτταρα και συλλέγει πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος και τη δομή τους.[4] Η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης μετράται και οι δείκτες ερυθρών αιμοσφαιρίων υπολογίζονται από μετρήσεις ερυθρών αιμοσφαιρίων και αιμοσφαιρίνης. Οι χειροκίνητες δοκιμές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανεξάρτητη επιβεβαίωση μη φυσιολογικών αποτελεσμάτων. Περίπου το 10-25% των δειγμάτων απαιτούν τη χειροκίνητη εξέταση επιχρίσματος περιφερικού αίματος,[5] στην οποία το αίμα χρωματίζεται και εξετάζεται κάτω από ένα μικροσκόπιο για να επαληθευτεί ότι τα αποτελέσματα του αναλυτή είναι συνεπή με την εμφάνιση των κυττάρων και για την αναζήτηση ανωμαλιών. Ο αιματοκρίτης μπορεί να προσδιοριστεί χειροκίνητα με φυγοκέντριση του δείγματος και μέτρηση της αναλογίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Σε εργαστήρια χωρίς πρόσβαση σε αυτοματοποιημένα όργανα, τα κύτταρα αίματος υπολογίζονται κάτω από το μικροσκόπιο χρησιμοποιώντας αιμοκυτταρόμετρο.[6]