Βιττόρε Καρπάτσο
Ιταλός ζωγράφος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βιττόρε Καρπάτσο (ιταλ.: Vittore Carpaccio, περ. 1465-1525/1526) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Ενετικής σχολής.
Βιττόρε Καρπάτσο | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Vittore Carpaccio (Ιταλικά) |
Γέννηση | 1465[1][2] Βενετία[3][4] |
Θάνατος | 1526[1][5][6] και Δεκαετία του 1520[4][7] Βενετία[8] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
Ιδιότητα | ζωγράφος[9][10][3] και σκιτσογράφος[10] |
Τέκνα | Benedetto Carpaccio[11] |
Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
Σημαντικά έργα | The Dream of St. Ursula, Two Venetian Ladies, Miracle of the Holy Cross at the Rialto Bridge και Portrait of a Knight |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Γεννήθηκε είτε στην Βενετία είτε στο Καποντίστρια (τότε τμήμα της Βενετίας, σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος δερμάτων, ενώ η καταγωγή της οικογένειας ήταν από την Ίστρια, γεγονός που εξηγεί τις σχέσεις του με την δαλματική σχολή στη Βενετία.
Είναι πιο γνωστός για το κύκλο εννέα έργων σχετικά με τον Θρύλο της Αγίας Ούρσουλας. Το ύφος ζωγραφικής του είναι κάπως συντηρητικό και δεν έχει επηρεαστεί από τους ουμανιστές της ιταλικής Αναγέννησης. Επηρεάστηκε περισσότερο από τον Αντονέλλο ντα Μεσσίνα και πρωτίστως από τον Τζεντίλε Μπελλίνι, όπως φαίνεται στον κύκλο της Αγίας Ούρσουλας όπου κυριαρχεί η τάση του προς τα ανέκδοτα επεισόδια της Ιστορίας και η λεπτομερής απεικόνιση του βενετσιάνικου πλήθους (Βενετία, Πινακοθήκη της Ακαδημίας). Το έργο του «Το θαύμα του Σταυρού στην γέφυρα του Ριάλτο» θεωρείται προάγγελος των απεικονίσεων της Βενετίας από τους Καναλέττο και Γκουάρντι. Ένας άλλος εικονογραφικός του κύκλος είναι οι «Ιστορίες από την ζωή του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιερωνύμου» που φιλοτεχνήθηκε για την Scuola di San Giorgio degli Schiavoni της Βενετίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στο έργο αυτό η φαντασία συνδυάζεται με την λεπτομερή αφήγηση. Δύο ακόμη κύκλοι του Καρπάτσο, οι «Ιστορίες της ζωής της Παρθένου» και οι «Ιστορίες του Αγίου Στεφάνου» είναι σήμερα διασκορπισμένοι σε διάφορα μουσεία.
Ο Καρπάτσο ξεχάστηκε σύντομα και μόνο κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ο Ράσκιν αποκατέστησε την φήμη του και επανέφερε την εκτίμηση προς το έργο του.