Αλβοΐνος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλβοΐνος (ιταλικά: Alboino, λατινικά: Alboinus, εκ του γερμανικού Alfwin, «φίλος των Ελφ», 530 - 28 Ιουνίου 572) από τον Οίκο των Γκαουζιδών ήταν Βασιλεύς των Λομβαρδών, κατά τα μισά του 6ου αιώνα, ο οποίος οδήγησε τον λαό του στην Ιταλία το 568, θέτοντας τα θεμέλια για το Βασίλειο των Λομβαρδών. Στην εποχή του οι Λομβαρδοί ολοκλήρωσαν τις Μεγάλες μεταναστεύσεις και εγκαταστάθηκαν στην βόρεια Ιταλία την οποία κατέκτησε ο Αλβοΐνος την περίοδο 569-572. Την προηγούμενη περίοδο βρίσκονταν στην Πεδιάδα της Παννονίας όπου νίκησαν τους Γήπαιδες, με τον τρόπο αυτό έληξε η κυριαρχία στα Γερμανικά φύλα. Την εποχή που διαδέχθηκε τον πατέρα του Αυδοΐνο η Γερμανική φυλή των Λομβαρδών βρισκόταν σε σύγκρουση στην Παννονία με την γειτονική επίσης Γερμανική φυλή των Γήπαιδων. Οι Γήπαιδες είχαν στην αρχή το πάνω χέρι αλλά ο Αλβοΐνος με την βοήθεια των Άβαρων τους συνέτριψε (567), στην συνέχεια επέτρεψε στους Άβαρους να κυριαρχήσουν στην περιοχή.
Αλβοΐνος | |
---|---|
Η δολοφονία του Αλβοΐνου. Έργο του Τσαρλς Λάντσιρ (1859) | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 530 (περίπου) ή 526 |
Θάνατος | 28 Ιουνίου 572[1] Βερόνα |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Βερόνα |
Θρησκεία | Αρειανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Lombardic |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης[2] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Χλοθσίνδη[3][4] Ροζαμούνδη (σύζυγος του Αλβοΐνου) |
Τέκνα | Αλβσουίνδα[5] |
Γονείς | Αυδοΐνος[5] και Ροδελίνδη[5] |
Αδέλφια | Γρασούλφος Α΄ του Φρίουλι |
Οικογένεια | Οίκος των Γκαουζιδών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλιάς της Ιταλίας (568–572) Βασιλέας των Λομβαρδών (Δεκαετία του 560 – 572) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Μετά την ολοκλήρωση της κυριαρχίας τους αποφάσισε να αναχωρήσει για να καταλάβει την βόρεια Ιταλία στην οποία η Βυζαντινή αυτοκρατορία βρισκόταν σε παρακμή και οικονομικά εξασθενισμένη από τους Γοτθικούς πολέμους. Με έναν μεγάλο στρατό (568) διέσχισε τις Ιουλιανές Άλπεις και κατέλαβε αμέσως το Βένετο και την Λιγυρία, την επόμενη χρονιά (569) κατέλαβε την μεγαλύτερη πόλη της βόρειας Ιταλίας Μιλάνο. Η Παβία ήταν η μοναδική πόλη που είχε προβάλει σοβαρή αντίσταση αλλά έπεσε ύστερα από πολιορκία τριών ετών. Την περίοδο αυτή ο Αλβοΐνος έστρεψε την προσοχή του στην κατάκτηση της Τοσκάνης αλλά οι έριδες και τα σημάδια παρακμής στον στρατό του ήταν εμφανή. Ο Αλβοΐνος δολοφονήθηκε από ένα Πραξικόπημα που οργάνωσαν οι Βυζαντινοί (28 Ιουνίου 572). Οι πρωταγωνιστές ήταν ο νόθος αδελφός του Ελμίχις και η σύζυγος του Ροζαμούνδη της οποίας ο πατέρας ήταν βασιλιάς των Γήπαιδων και δολοφονήθηκε από τον ίδιο τον Αλβοΐνο. Το πραξικόπημα ωστόσο απέτυχε αφού οι Λομβαρδοί παρέμειναν στην βόρεια Ιταλία, τον διαδέχθηκε ο Κλέφος που ανάγκασε τον Ελμίχις και την Ροζαμούνδη να δραπετεύσουν στην Ραβέννα υπό αυτοκρατορική προστασία. Ο θάνατος του Αλβοΐνου στέρησε από τους Λομβαρδούς έναν μεγάλο ηγέτη, τον τελευταίο από τους ήρωες που κρατούσαν από την εποχή της μετανάστευσης τους από την κοιλάδα του Έλβα. Τα επικά κείμενα για το πρόσωπο του τόσο στην Σαξονία όσο και στην Βαυαρία διατηρήθηκαν πολλούς αιώνες.