П’ета
From Wikipedia, the free encyclopedia
П'ета́ (ад італ. pietà — «жаль») — іканаграфія сцэны Аплаквання Хрыста дзевай Марыяй[1] са стварэннем вобраза Маці Божай з мёртвым Хрыстом, які ляжыць у яе на каленах[2]. Адрозненне ад сцэны «Аплакванне» складаецца ў адсутнасці шматлікіх дадатковых другарадных фігур, а таксама ў тым, што гэта сцэна не з'яўляецца апавядальнай.
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. П'ета.
Гэты іконаграфічны тып часта сустракаецца ў заходнееўрапейскім мастацтве 13-17 стагоддзяў. Сярод найбольш вядомых: П'ета, Мікеланджэла, П'ета, карціна Тыцыяна, П'ета, карціна Ван Гога.
- П'ета Ван Гога
- П'ета Тыцыяна вылучаецца сваім драматызмам.