Анійскае царства
From Wikipedia, the free encyclopedia
Анійскае царства (ці Багратыдская Арменія, Армянскае царства Багратыдаў[1][2]) — армянская феадальнае дзяржава, што існавала з 885 па 1045 год. Багратыдам атрымалася вярнуць ва ўжытак палітычны тэрмін „Вялікая Арменія“[3], які стаў афіцыйнай назвай дзяржавы[4].
Гістарычная дзяржава | |||
Анійскае царства, Армянскае царства Багратыдаў, | |||
---|---|---|---|
Անիի թագավորություն, Բագրատունիների Հայոց թագավորություն, Բագրատունյաց Հայաստան | |||
|
|||
|
|||
884 — 1045
|
|||
Сталіца | Шыракаван, Багаран, Карс, Ані | ||
Мова(ы) | Армянская | ||
Рэлігія | Хрысціянства (Армянская апостальская царква) | ||
Форма кіравання | Абсалютная манархія | ||
Дынастыя | Багратуні | ||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Армянскае царства Багратыдаў было заснавана Ашотам I[5] пасля амаль васьмідзесяцігадовай унутранай аўтаноміі краіны пад кіраваннем роду Багратуні, набытай пасля арабскага заваявання Арменіі.
Аднаўленне армянскай дзяржавы ў цэлым адзначыла пачатак новага залатога стагоддзя ў армянскай гісторыі[6]. Анійскае царства дасягнула свайго найвышэйшага росквіту на мяжы X—XI стагоддзяў у перыяд кіравання Гагіка I. З захопам сталіцы краіны, гарады Ані, Візантыяй у 1045 годзе царства спыніла сваё існаванне.