Альянс васьмі дзяржаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Альянс васьмі дзяржаў (кіт. традыц. 八國聯軍) — ваенны альянс, у які ўвайшлі Расійская імперыя, ЗША, Германская імперыя, Вялікабрытанія, Францыя, Японская імперыя, Аўстра-Венгрыя і Італія, чые войскі ўварваліся ў Цынскі Кітай у адказ на масавыя забойствы хрысціян[1], замежнікаў і аблогу дыпламатычных місій у Пасольскім квартале Пекіна. Аб’яднаны кантынгент, які часам называлі Міжнароднай Вызваленчай Экспедыцыяй (МВЭ), складаўся з 45 000 салдат краін Альянсу. Агульнае камандаванне МОЭ ажыццяўляў генерал-лейтэнант М. П. Ліневіч, затым генерал-фельдмаршал Альфрэд фон Вальдэрзее.
У ходзе кампаніі саюзныя войскі ўступілі ў Пекін, дэблакавалі пасольствы, задушылі Баксёрскае паўстанне ў жніўні 1900 года і разбілі імператарскую армію Кітая[2]. Імперскім уладам прыйшлося падпісаць няроўны Заключны пратакол[3].