Рафаэль
From Wikipedia, the free encyclopedia
Рафаэль Санцыё (па-італьянску: Raffaello Santi, Raffaello Sanzio, 6 красавіка 1483 — 6 красавіка 1520) — італійскі маляр ды разьбяр Высокага Адраджэньня, прадстаўнік флярэнтыйскай школы[3]. Ягоныя працы захапляюць сваёй яснасьцю формаў і простасьцю кампазыцыі ягонага візуальным дасягненьнем нэаплятанічным ідэалам чалавечай велічы. Разам зь Мікелянджэлё і Леанарда да Вінчы, ён уваходзіць у традыцыйную тройку вялікіх майстроў гэтага пэрыяду[4].
Рафаэль | |
Аўтапартрэт Рафаэля, згублены ў гады ІІ сусьветнай вайны | |
Імя пры нараджэньні | Рафаэль Санцыё |
---|---|
Дата нараджэньня | 6 красавіка 1483 |
Месца нараджэньня | Урбіна, Італія |
Дата сьмерці | 6 красавіка 1520 |
Месца сьмерці | Рым, Італія |
Прычына сьмерці | сэрцавая няздатнасьць |
Месца пахаваньня | |
Адукацыя | П’етра Пэруджына |
Занятак | жывапіс, архітэктура |
Жанры | гістарычны жывапіс[2], партрэтнае маляваньне[d], партрэт[2], алегорыя[d][2], рэлігійнае мастацтва[d][2] і міталягічнае малярства[d][2] |
Плынь | Адраджэньне |
Працы | Атэнская школа |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Рафаэль быў надзвычай прадуктыўным майстром, які працаваў вельмі пладавіда. Нягледзячы на ягоную сьмерці ў 37 гадоў, ён пакінуўшы пасьля сябе вялікую колькасьць твораў. Многія зь ягоных працаў знаходзяцца ў Ватыканскім палацы. Там жа месьцяцца Станцы Рафаэля, якія зьяўляюцца галоўнай працай у ягонай кар’еры.