Пішчаль
пальная зброя XIV-XVII стагодзьдзяў у выглядзе стрэльбы або гарматы / From Wikipedia, the free encyclopedia
Пішча́ль — пальная зброя XIV-XVII стагодзьдзяў у выглядзе стрэльбы або гарматы.
Знаходзілася на ўзбраеньні войска, паспалітага рушэньня і казакоў. Першапачаткова выкарыстоўвалася для абароны крэпасьці, пазьней і ў палявым баі. Ручніцы — ручныя пішчалі — насілі за плячом на рамяні. Яны маглі быць адна- і шматрульнымі. Пішчалі-гарматы падзяляліся на: аблогавыя (сьценабітныя), крэпасныя, палкавыя і палявыя. Іх выраблялі з жалеза, медзі, бронзы і чыгуну. У якасьці снарада выкарыстоўвалі каменную карцеч, кавалкі жалеза і ядры вагой да 30 кіляграмаў. Калібр складаў 30—250 мілімэтраў. Кнотавыя і крамянёвыя пішчалі выкарыстоўвалі да XVIII стагодзьдзя[1].