Люі Аляксандар Бэрт’е
From Wikipedia, the free encyclopedia
Люі Аляксандар Бэрт’е (па-француску: Louis Alexandre Berthier, 20 лістапада 1753, Вэрсаль — 1 чэрвеня 1815, Бамбэрг) — маршал (1804) і віцэ-канэтабаль (1807) Напалеонаўскае Францыі, валадарны князь Нэўшатэльскі, герцаг Валянжэнскі (1805), князь Ваграмскі (1809). У 1799—1807 гадах — вайсковы міністар і адначасова ў 1799—1814 гадах — начальнік штабу Напалеона I. Распрацаваў асновы штабное службы, скарыстаныя ў шматлікіх эўрапейскіх арміях.
Quick Facts Мянушка, Месца нараджэньня ...
Люі Аляксандар Бэрт’е па-француску: Louis Alexandre Berthier | |
20 лістапада 1754 — 01 чэрвеня 1815 | |
Мянушка | Жонка імпэратара |
---|---|
Месца нараджэньня | Вэрсаль, Францыя |
Месца сьмерці | Бамбэрг, Баварыя |
Прыналежнасьць | Каралеўства Францыя Францускае каралеўства Француская Рэспубліка Француская імпэрыя Каралеўства Францыя |
Гады службы | 1764—1815 |
Званьне | Маршал Францыі |
Close
Бэрт’е парадніўся з Баварскага каралеўскага дома, узяўшы ў жонкі дачку ґерцаґа Вільгельма. Пасьля адрачэньня Напалеона ў 1814 годзе перайшоў на службу да Людовіка XVIII. Загінуў пры нявысьветленых акалічнасьцях[1] у Бамбэрге падчас Ста дзён (па іншых дадзеных — скончыў самагубствам).